5 años de blog

Si me queda algún lector se habrá dado cuenta, que no estoy escribiendo nada. Había bajado el ritmo antes del 21 de diciembre, pero iba escribiendo algo.

El día antes de la lotería de Navidad, me atropello un coche delante de la Casa Batllo, yo iba en moto, estaba esperando a que se pusiera verde el semáforo para pasar, pero el coche de detrás, que parece ser tenía mucha prisa, aceleró antes de hora, y me hizo saltar por los aires. Resultado los dos codos rotos y una fuerte contusión en la espalda.

Mientras me desmayaba de dolor, y me trasladaban a la acera, con el humor negro y ácido que me caracteriza, pensé, vaya sitio más espectacular para morir, a los pies de la casa Batllò, rodeado de japoneses.

Una ambulancia me traslado al Hospital Sant Pau, y allí me hicieron pruebas para ver todo lo que tenía roto, al final fue menos de lo que parecía inicialmente. Horas más tarde salía con los dos brazos enyesados hasta el hombro, realmente estaba de chiste.

Ya no llevo yesos. Pero aún me duelen los brazos, voy diariamente a rehabilitación, para convencer a mis codos de que se muevan como antes, duele.

Puedo escribir, sobre todo con el Ipad, empecé escribiendo con dedo y medio, ahora ya escribo con 4 dedos. Hoy me he dado cuenta que había pasado ya el quinto aniversario de este nuestro blog y me he puesto a explicar lo del accidente, un poco a modo de terapia.

Pues nada, en lugar de cocinero amateur ahora hago de profesor de cocina amateur, le digo a mi mujer lo que tiene que hacer, y lo hace ella.

La semana pasada mi mujer invitó amigos a cenar, y como el blog obliga a hacer algo novedoso, hicimos unos bombones de foie que quedaron espectaculares. Simplemente compramos un trozo de micuit, lo cortamos a trozos de más o menos un centímetro cúbico, los pinchamos en un palito de los típicos de brocheta y los pasamos por chocolate fundido, un puntito de sal Maldon encima, y cuando el chocolate se endurece ya los tenemos. Este entrante, lo probé por primera vez cuando lo hizo mi amigo Pablo, aquí está el post en el que lo expliqué.

No les hice fotos, pero quedaron bastante curiosos. Nada más poco a poco, volveré por aquí.

9 comentarios:

  1. Anónimo2:20 p. m.

    Vaya!
    Siento mucho que hayas sufrido un accidente, pero me alegro de que ya vayas mejor. Me imagino a mí misma pensando algo similar en una situación parecida, así que esto me ha arrancado una sonrisa de "no soy la única".

    En fin, descansa todo lo que puedas, aunque me imagino que ahora no debes tener nada de ganas de descansar, sino de ponerte en marcha... pero paciencia!

    Un abrazo!

    Helena

    ResponderEliminar
  2. Muy buen blog! Limpio, ordenado y con buen contenido! Las fotos nítidas y la comida sabrosa.

    Excelente!

    Saludos desde Costa Rica.

    http://cucharaoriginal.blogspot.com/

    ResponderEliminar
  3. Anónimo5:50 p. m.

    Felicidades por estos cinco años de blog aunque sea con este regusto agridulce. Cuídate y aquí seguiremos leyéndote :_D

    ResponderEliminar
  4. Muchos ánimos Maurici, sí que había notado que habías bajado el ritmo... pero aquí seguimos todos!

    ResponderEliminar
  5. Ah y felicidades por los cinco años.

    ResponderEliminar
  6. Anónimo2:05 a. m.

    Muchos ánimos!! Como se ve, lectores aún te quedan y seguramente para rato, porque la calidad de los posts son es impresionante.

    Que te mejores! Aquí seguiremos.

    ResponderEliminar
  7. Com sempre arribo a mises dites...ànims i ara pels 10 anys....ja falta poc!!!

    Una abraçada.

    ResponderEliminar
  8. Company,

    m'encanta l'expressio "a misses dites" la diu molt la meva mare

    no se si arribara el blog als 10 anys, jo sembla que si hem trobo molt millor

    salut

    maurici serra

    ResponderEliminar
  9. Hola Maurici!! yo también hacía tiempo que no te leía, y entro y veo esto...
    en fin, cuídate, y sigue escribiendo.
    Felicidades por los 5 años!!
    Cómo pasa el tiempo!!

    ResponderEliminar